Karp koi /Cyprinus carpio/

Pochodzi z rejonów dzisiejszych Chin i Korei, a jego korzenie sięgają XI wieku p.n.e. Najładniejsze formy, w całości pokryte łuską (Nischikigoi) wyselekcjonowano jednak w Japonii w XVIII wieku n.e. Zdobyły dużą popularność, stając się w tym kraju symbolem szczęścia, sukcesu i długowieczności. Nazwa "koi" pochodzi od japońskiego słowa "goi", co znaczy karp. Koi swoją sylwetką przypomina dzikiego karpia rzecznego, tzw. sazana, który kiedyś służył do eksperymentów hodowlanych. Uzyskano z niego efektowne formy. Najpopularniejszy Kohaku jest biały i ma czerwone plamy na grzbiecie; biały Tancho ma czerwoną plamę na głowie i wygląda jak flaga Japonii; Showa jest czarny w czerwone i białe plamy; Beko - biały, czerwony lub żółty w czarne plamy; Ogon - cały złoty. Oprócz japońskich koi w całości pokrytych łuską istnieją również europejskie karpie nagie, bez łuski (Doitsugoi, co znaczy karp niemiecki). Koi oswajają się bardzo łatwo, a odpowiednio pielęgnowane mogą być pupilami na całe życie - znane są okazy stuletnie! Selekcjonowane w Japonii koi osiągają zawrotne ceny, od 500 euro wzwyż. Ryby hodowane w Europie (Eurokoi) są o wiele tańsze: ładnego Tancho wielkości

15 cm można kupić za 20 euro. Co do nich nie mamy jednak pewności, czy utrzymają efektowne zabarwienie. W Polsce dostępne są formy mieszańcowe, zarówno z łuskami, jak i nagie; zwykle kosztują od 10 do 20 zł.

Wymagania: Zbiorniki duże i głębokie (przynajmniej 1,3 m). Na jedną rybę powinien przypadać metr sześcienny wody, która musi być świeża, dobrze natleniona i stale filtrowana, o temperaturze od 4 do 25°C i pH 7-8. Dno - najlepiej z drobnego żwiru, niezamulone. Naturalny pokarm karpi to larwy owadów, pijawki, drobne skorupiaki, ślimaki, także rośliny. Ryby te żerują zarówno na dnie, jak przy powierzchni wody. Chętnie korzystają z podawanej im pływającej karmy.